In oktober 2017 ging ik op reis naar Rome & Athene, een trip naar de zon en terug naar de oudheid. Dit artikel is het tweede deel, over mijn verdere rondzwervingen door het oude Rome. De andere delen vind je hier: Rome deel 1 | Athene en Piraeus
[easy_panorama id=”1044″]
Colosseum
Een van de trekpleisters die je in Rome niet mag missen is het Colosseum. In dit oude stadion vochten de gladiatoren om leven en dood, en ja, hier werden ook mensen voor de leeuwen gegooid. Buiten was het al een drukte van jewelste, met uiteraard onze vrienden, de straatverkopers. Eenmaal binnen kon je zien hoe onder het speelterrein nog gangen waren geweest voor cellen en stallen. We konden diverse ringen bezoeken van het stadion. Het Colosseum wordt stukje bij beetje opgeknapt. Aan de nieuwere stenen buiten kon je al zien dat er een gedeelte was herbouwd wat ooit ingestort was. Binnen was inmiddels aan het uiteinde van het veld een vlakke vloer gemaakt. Op maquettes was te zien dat daar ooit een gebouwtje stond met daarop plaats voor de Romeinse keizer. Als het allemaal nog eens af is dan kan een eventuele remake van Gladiator gewoon op locatie geschoten worden. Na dat alles werden we bij de uitgang weer enthousiast opgevangen door een horde straatverkopers met “waterwaterwater” en “Selfiestick?”, goed verkooppraatje man…
[easy_panorama id=”1042″]
[easy_panorama id=”1043″]
Wispelturige ambassade
In Italië eet je Italiaans, dat moge duidelijk zijn. Zo hebben we natuurlijk diverse soorten pasta en ook pizza gegeten. Lekker, maar op zich geen boeiend verhaal. Maar de tent waar we op de woensdag aten, kreeg er op de donderdag ineens een raar nasmaakje bij. Misschien zat het al in de naam, die zich in Google translate liet vertalen als “Wispelturige ambassade”. Op de woensdagavond hadden we zin in pizza. We zagen een restaurant die op de kaart buiten wel wat lekkere varianten had staan en besloten naar binnen te gaan. De obers daar liepen maar al te graag te showen met een karretje met allerlei soorten bijzondere vis en kreeften. Het enthousiasme leek toch een stuk minder voor een paar domme buitenlanders die maar een simpele pizza wilden. De ober liep wat raar te kuchen / “huhum” en je had het gevoel dat je weggekeken werd. Het water wat bij het eten geschonken werd, + fooi werd alvast ook maar op de bon gezet. Prima pizza, maar verder geen geweldige ervaring.
We zagen dat het restaurant ernaast allerlei autosport spullen hadden hangen en namen ons voor de volgende dag daar te gaan eten.
Zodoende keerden we de volgende avond weer in die straat terug. Obers van de avond ervoor begroeten ons (bij ieder restaurant staan ze wel buiten klanten te lokken) maar wij liepen gelijk bij de buurman “Obladi Oblada” naar binnen.
De inrichting en sfeer was erg ongewoon, maar pastte wel meteen bij me. Zo hingen de concertkaarten van Red Hot Chili Peppers al naast me, stonden er genoeg goede rockclassics op en stond er ook een f1 schaalmodel gesigneerd door legende Ayrton Senna. Bij navraag bij de eigenaar of ze racefans waren bleek dat inderdaad zo. Hij handelde zelfs in memorabilia. Hij liet ons zien dat verderop in het restaurant een gesigneerd Ferrari F1 stuur stond en ook gesigneerde handschoenen gebruikt in de laatste grand prix van Monaco van James Hunt (vereeuwigd in de film Rush). In zijn collectie bleek hij ook nog een gesigneerde achtervleugel te hebben van de Formule 1 auto van Ayrton Senna waarmee hij in Italië nog had getest voordat hij 1 a 2 weken later bij de volgende grand prix in Imola zou verongelukken. Ok, dat verwacht je niet. De lasagne was overigens keurig en het toetje was door de vrouw van de eigenaar zelf gemaakt gebak met ijs en een verse ananas die door haar voor ons werd aangesneden. Niks op aan te merken.
Toen kwam het rare: we liepen naar buiten, bij de buurman stonden er bordjes op de tafel dat het restaurant waar we net gegeten hadden frozen food zou serveren. Ze stonden van de bediening ook met 3 man buiten en vroegen ons hoe het frozen food had gesmaakt. Kennelijk kunnen ze het niet hebben als iemand bij de buren gaat eten. Of dit is een normale manier om daar met concurrentie om te gaan. Erg apart. Onze harten (en magen) win je daar niet mee in ieder geval. Als dit de manier is waarop deze ambassade hun land vertegenwoordigd dan gaan we met liefde bij het echtpaar ernaast eten.
Voettocht door Rome
In het oude centrum liggen de diverse bekende trekpleisters vlakbij elkaar. We hebben dan ook heel wat kilometers gemaakt door Rome. Drie dagen achter elkaar gaf mijn stappen teller app tegen de 15km op een dag aan. In het Forum Romanum zijn we door de ruïnes van de oude stad gelopen. Toen ik vanaf een muurtje naast een hoger gelegen straat er op neer wilde kijken zat ik pardoes met mijn hand in de vogelstront, heerlijk. De vermoedelijke dader zat ook gewoon op het muurtje van het uitzicht te genieten. Vooruit, ik kon het hem niet kwalijk nemen.
Het Pantheon was wat mij betreft toch wel een van de indrukwekkendste dingen die ik gezien heb tijdens deze reis. Het gebouw werd als tempel gebouwd tussen 118 en 125 na Christus. Het is nog steeds in prima staat. Indrukwekkend, zeker als je ziet hoe de andere monumenten vaak maar ruïnes zijn door de oorlogen en aardbevingen die door de jaren heen hebben plaatsgevonden. Helemaal omdat de koepel van ongewapend beton is. Het gebouw zelf is rond en de koepel vormt een halve bal, de ruimte eronder is tot op de centimeter exact zo hoog als de koepel. Bovenin zit een gat, hierdoor was de koepel beter bestand tegen aardbevingen. Vanwege het gat zie je gedurende de dag een cirkel zonlicht langs het dak voortbewegen (je zou het als zonnewijzer kunnen gebruiken. Omdat er een gat in zit kan er ook regen naar binnen. De vloer is lichtjes gebogen om dat regenwater dan weer af te voeren. Slimme jongens die Romeinen.
[easy_panorama id=”1049″]
Andere toeristische trekpleisters waren wat mij betreft ook dat, toeristische trekpleisters. Bij de Trevi fonteinen stikte het van de toeristen, en uiteraard selfie stick verkopers. Bij de Spaanse trappen was het niet veel anders. Maar die hebben we toch ook maar weer mooi gezien.
[easy_panorama id=”1050″]
Engelenburcht
In Rome kwamen we dagelijks voorbij de Engelenburcht, Castel Sant’Angelo. Vandaar dat we de laatste dag daar ook naar binnen zijn gegaan. Het heeft verschillende rollen gehad, mausoleum, fort, gevangenis, verblijf van de paus. Er loopt ook nog een oude stadsmuur met looppad van de burcht helemaal door naar het Vaticaan (ook weer te zien in Angels & Demons). Maar het leukste was toch wel het uitzicht over de stad. Vanaf het dak kon je de Sint Pieter, de rivier de Tiber en de diverse gebouwen in het oude centrum goed zien liggen. Erg mooi om het allemaal nog eens van bovenaf te zien.
[easy_panorama id=”1051″]
