Eigenlijk was het niet de bedoeling om dit jaar weer naar de 24 uur van Le Mans te gaan. Maar nadat ik een prijs won in een fotowedstrijd rondom de 24 uur van Le Mans had ik ineens weer kaarten gekregen en begon het toch te kriebelen. Zodoende vertrok ik op 14 juni voor alweer het zevende jaar op rij naar Le Mans. Samen met een vriend ging ik in diens volgeladen auto naar de camping. Het was zeer warm weer. Regelmatig kwam de temperatuur boven de 30 graden. Op de camping brak het zweet je uit als je even in de tent moest zijn. En je moest uitkijken dat het uitgedroogde grasveld niet in de fik vloog als je je bbq wilde aansteken. Als we bijvoorbeeld op een dijkje naast de Porsche Curves zat smolt je bijna weg. Over smelten gesproken, een zak snoep die we meegenomen hadden is in de auto omgesmolten tot 1 groot snoepje:
De pitwalk was overigens ook aardig druk te noemen. Bij de populaire teams was het weer dringen geblazen, al had ik daar, zeker gezien de omstandigheden even geen zin in.
Dit motiveerde niet heel erg om zoals gebruikelijk kilometers te gaan lopen om ergens te fotograferen. Pas als de zon onder begon te gaan werd het weer goed te doen. Dan werd de fotograaf in mij weer wakker en kon ik op jacht gaan naar foto’s. Op die manier heeft eigenlijk het weer er dus extra aan bijgedragen dat ik meer foto’s heb gemaakt onder omstandigheden die je bijna alleen op in een 24 uurs race als die in Le Mans tegenkomt, namelijk zonsopgang, zonsondergang, nacht etc. Het bood zeker genoeg uitdagingen, maar ik ben blij met het resultaat. Naar mijn gevoel heb ik toch ondanks, of dankzij deze lastigere omstandigheden toch de sfeer van het evenement weten vast te leggen. Maar daarover mag je zelf oordelen.
De race zelf had een zeer onvoorspelbaar karakter. Door de hitte en incidenten werd het een ware uitputtingsslag, een echte endurance race. Het door het vertrek van Audi tot 6 auto’s uitgedunde LMP1 veld had het zwaar. In het begin van de race kregen Porsche #2 en Toyota #8 problemen en stonden ze respectievelijk 1 en 2 uur stil. De ByKolles viel al vroeg uit.
Aan het begin van de nacht gingen de Toyota #7 aan de leiding, gevolgd door Porsche #1 en Toyota #9. Nadat vorig jaar de leidende Toyota in de allerlaatste ronde uitviel leek dit dan toch eindelijk het jaar te gaan worden dat ze wel gingen winnen. We zaten toen inmiddels op ons tribuneplekje te kijken toen de leidende #7 ineens langzaam voorbij kwam… “Vrrrp…..Vrrrpp… Vrrrp…”. De koppeling bleek kapot te zijn gegaan en Kamui Kobayashi was net een nieuwe ronde gestart en had nog 13km af te leggen voor hij bij de pits kwam. Dit lukte uiteindelijk niet, drama. #9 nam de leiding over. Kort daarna kwam hij ons voorbij suizen over het rechte stuk. Hij probeerde een Manor LMP2 in te halen, maar er kwam ook nog een auto uit de pits. De #9 raakte de Manor en vloog door de grindbak. De Manor raakte vol de bandenstapel en was compleet afgeschreven. Nicolas Lapierre probeerde zijn beschadigde #9 Toyota terug te brengen naar de pits, maar ook hij had nog een hele ronde te gaan, ook hij haalde het niet. Je zou bijna gaan denken dat er een vloek heerst op de Toyota’s voor Le Mans…
Zo gingen we de nacht in, met de #1 Porsche met afstand aan de leiding. Het leek hierna een makkie te worden voor Porsche. Gezien het bizarre verloop besloten we ondanks eerdere plannen toch maar de nacht door te halen. Wie weet wat er nog zou gebeuren…
In de ochtend was er een schitterende zonsopkomst. Als een kind zo blij kon ik foto’s maken van de auto’s die de heuvel op raasden richting de Dunlop brug. Aangezien ik geen perspas had moest ik het doen van achter het grote hek, maar dat lukte nog vrij aardig.
En jawel hoor: met 3 uur te gaan kreeg de leidende Porsche #1 ook problemen, ook aan het begin van de ronde. De oliedruk was weg. Andre Lotterer probeerde de auto nog terug te krijgen puur op de hybride aandrijving, maar…. ook hij haalde het niet.
Dit hield dus in dat een aantal ronden later (de Porsche had een aantal ronden voorsprong) een auto uit de lagere LMP2 klasse de overall leiding ging pakken, bizar. De #38 Jackie Chan DC Racing auto waar ook de Chinese Nederlander Ho Pin Tung mee reed had al de leiding in hun klasse maar pakte inderdaad de overall leiding. De Porsche #2 die een uur stil gestaan had in de pits met problemen lag nog wat ronden op hun achter. Pas op het eind van de race wist Porsche die achterstand in te halen en zo pakten ze alsnog de overwinning. De #38 pakte wel de klassewinst en werd 2e overall.
In de GTE Pro klasse werd tot en met de laatste ronde een zware strijd uitgevochten om de overwinning tussen Corvette #63 en Aston Martin #97, waarbij de Corvette uiteindelijk in de fout ging en een lekke band reed. De Aston Martin won, de Corvette uiteindelijk nog derde, achter de #67 Ford GT die er nog voorbij kwam. In GTE Am was er een overwinning voor de #84 JMW Ferrari met o.a. onze zuiderbuur Dries Vanthoor die gelijk in zijn debuut won.
Het was dus weer een zeer onvoorspelbare race die spannend bleef tot het einde. Zeker doordat je het daar langs de baan echt helemaal meemaakt blijft het mooi om te bezoeken. Bekijk hieronder de rest van het album. Tot volgend jaar maar weer?!
